دستگاه ونتیلاتور ضرورت بیماران با مشکلات تنفسی

دستگاه ونتیلاتور که به عنوان دستگاه تنفس نیز شناخته می‌شود، یک دستگاه پزشکی است که برای ارائه تنفس مصنوعی به بیمارانی طراحی شده است که قادر به نفس کشیدن خود نیستند یا به دلیل اختلال در عملکرد ریه، برای حفظ تنفس کافی، به کمک نیاز دارند. این کار با رساندن مخلوطی از اکسیژن و هوا به ریه ها، به حفظ سطح مناسب اکسیژن و دی اکسید کربن در بدن کمک می کند.

تنفس شرط اصلی حیات انسان ها است، زمانی که ریه، دستگاه تنفسی و سیستم قلبی و عروقی عملکرد نرمال و طبیعی داشته باشند فرد از طریق تنفس در دم مقدار مشخصی اکسیژن را دریافت کرده و در بازدم مقدار مشخصی کربن دی اکسید خارج می کند، در صورتی که این چرخه طبیعی باشد فرد به راحتی نفس می کشد.

ریه های انسان دارای عضلاتی با حجم و اندازه معینی هستند که از سلول های دفاعی بدن محافظت و مراقبت می کنند، زمانی که ریه به دلایلی همچون بیماری های ریوی، تنفسی و قلبی عروقی نتواند کارکرد طبیعی خودش را داشته باشد نمی تواند به خوبی فرایند تنفس را انجام دهد و از سلول های دفاعی مراقبت کند.

در صورتی که افراد نتوانند به صورت طبیعی نفس بکشند، ممکن است برای نفس کشیدن به استفاده از دستگاه تنفسی به صورت مداوم یا دائمی نیاز پیدا کنند، یکی از مهم ترین تجهیزات پزشکی که عمل تنفس مصنوعی را انجام می دهد و مقدار معینی اکسیژن وارد ریه فرد کرده و به طور مصنوعی کربن دی اکسید را از بدن فرد خارج می کند دستگاه ونتیلاتور است.

زمانی که فرد دچار بیماری های ذکر شده شود و نتواند به خوبی تنفس کند رگ هایی که در اطراف ریه اش قرار دارند گشاد شده و اکسیژن دریافت شده به اشتباه وارد شش های فرد می شوند، در این زمان پزشک برای عملکرد طبیعی و بهبود تنفس او استفاده از ونتیلاتور را تجویز می کند، این کار باعث آسان تر شدن جریان هوا شده و نمی گذارد که فرد احساس خفگی داشته باشد.

از ونتیلاتور پس از انجام جراحی های سنگین همچون جراحی عمل قلب باز یا جراحی های مربوط به پیوند اعضای بدن استفاده می شود،  در این شرایط دستگاه عمل تنفس را برای فرد انجام داده و تنها به زنده ماندن فرد کمک می کند.

در صورتی فرد در مدت زمان کوتاهی نیاز به استفاده از دستگاه ونتیلاتور داشته باشد بیمار از طریق لوله ای که از دهان و یا بینی به نای می رسد نفس میکشد، در صورتی که فرد بیمار نیاز به استفاده طولانی مدت از این دستگاه داشته باشد لوله از طریق سوراخ شدن قسمی از جلوی گردن وارد نای فرد شده و دستگاه به این لوله متصل می شود تا عمل تنفس و اکسیژن رسانی انجام شود.

عملکرد ونتیلاتور به این صورت است که برای استفاده از مدت زمان محدود یک لوله از طریق دهان یا بینی در نای بیمار گذاشته می ‌شود و در موارد استفاده طولانی مدت از دستگاه یک سوراخ در ناحیه جلوی گردن روی نای تعبیه شده و یک لوله درون نای گذاشته و دستگاه به آنجا وصل می ‌شود و عمل اکسیژناسیون یا همان اکسیژن رسانی و تهویه را انجام می ‌دهد.

اکسیژناسیون (ورود هوا به داخل ریه و خروج گاز کربن دی اکسید) اصلی ترین وظیفه این دستگاه شمرده می شود.

دستگاه ونتیلاتور برای چه بیمارانی است ؟

ونیتلاتورها در دو نوع ثابت و پرتابل طراحی و تولید می شوند و اختلالات تنفسی افراد را برطرف می کنند، ونتیلاتور های ثابت معمولا در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان ها، ICU، CCU، اوژانس وجود دارند و از آن ها هنگام بیهوشی و انجام عمل های سنگین استفاده می شود، ونتیلاتور های پرتابل دستگاه های قابل حملی هستند که در آمبولانس، هواپیما، بیمارستان های صحرایی، مراکز درمانی و امدادی، در منطقه های صنعتی و حتی منازل کاربرد دارند، فشار، حجم و زمان تنفس در ونتیلاتور قابل کنترل و محدود سازی است.

در ونتیلاتور فشاری رسیدن به فشاری که از قبل تنظیم شده است هدف قرار می گیرد که با کمک حجمی از گاز  انجام می شود، در این نوع دستگاه ونتیلاتور مقدار گاز در هر نفس متفاوت است اما فشار ثابت است.

اغلب بیمارانی که دارای نارسایی های حاد تنفسی هستند برای زنده ماندن به لوله گذاری داخل تراشه و ونتیلاسیون مکانیکی نیاز دارند که فشار مثبت و تهاجمی است، در این روش امکان آسیب به مجاری هوایی فوقانی، ضعف عضله های ریه و تنفسی، سینوزیت، پنومونی مرتبط با ونتیلاتور و حتی مرگ وجود دارد، در نتیجه توصیه می شود که از ونتیلاسیون مکانیکی در مدت زمان محدود و تنها در شرایط اضطرار استفاده شود.

ونتیلاسیون فشار مثبت غیر تهاجمی، نیازی به لوله گداری داخل تراشه نداشته و اکسیژن رسانی از طریق ماسک مخصوص بینی و دهان انجام می شود.